Gran descubrimento científico: Os piñeiros P. Halepensis, P. Pinea e P. Pinaster son especies exóticas invasoras.



Si, iso foi posible. O Ministerio para a  Transición Ecolóxica de España declarou oficialmente que estes tres piñeiros, os máis característicos da flora do Mediterráneo Occidental son especies exóticas invasoras dos sistemas dunares.

Dise, con razón, que o material máis resistente do mundo é o papel do Boletín Oficial do Estado xa que o aguanta todo. Vexamos se está xustificada a consideración destas tres especies de piñeiros como especies exóticas invasoras.

Cando os  fenicios chegaron ás Baleares, chamáronas  Pytiusas por estar poboadas de piñeiros que tiñan, con toda seguridade, que ser  Pinus  halepensis e  Pinus  pinea. Respecto a  Pinus  pinaster, a existencia de máis da metade da superficie de masas naturais da especie en España, así como que máis da metade das razas desta especie son orixinarias da Península Ibérica testemuñan a súa  autoctonidad. É máis, as superficies de montes naturais de  P.  Pinaster superan máis do medio millón de hectáreas, as de  P.  halepensis as 300.000 e as de  Pinus  pinea máis de 100.000. Estas “especies exóticas invasoras” deberon estar a invadir superficie desde fai moitos miles de séculos.

A presenza de Pinus pinaster nos xacementos arqueolóxicos entre a Idade del Ferro e a ocupación romana no Noroeste Ibérico. Tesis doctoral de María Martín Seijo na USC



Con todo parece esquecer o lexislador a existencia de dunas continentais que están fixadas por  Pinus  pinea e  P.  Pinaster nos termos de Portillo e *Íscar (provincia de Valladolid). Son montes de Utilidade Pública e masas naturais, nos que todas as referencias históricas descríbenos poboados por estes piñeiros como especies arbóreas dominantes e case únicas. E agora estes montes, un dos cales ten o significativo nome das Areas de Portillo, pasan a estar poboados por “especies exóticas invasoras”. Que grande é a Administración Española! Ao seu ollo de lince ambiental non se lle escapou que esas dunas realmente foran colonizadas por unha especie exótica invasora.

 Foi precisamente a constatación de que  Pinus  pinea e  P.  Pinaster tiñan capacidade para fixar as dunas polo que se usaron na fixación das dunas litorais en  Guardamar e Rosas, entre outras. Usáronse estas especies porque eran as únicas especies arbóreas autóctonas (ata que o Ministerio declarounas exóticas) que se podían desenvolver sobre os areais inmensos que son as dunas.
Con máis dun século os valores ecolóxicos destes piñeirais foron recoñecidos ao ser incluídos na Rede Natura 2000, como hábitat prioritario:. “Dunas con bosques de  Pinus  pinea e/ou  Pinus  pinaster”, que inclúe dunas estabilizadas do interior do sistema dunar, cubertas con vexetación madura dominada por piñeiros, a miúdo procedente de repoboacións antigas. A mesma ficha referente aos piñeiros nas dunas publicada polo Ministerio así o recoñece. Pero a pesar de estar na Rede Natura 2000, proponse erradicar aos piñeiros, incluíndo as repoboacións forestais que fixaron as dunas móbiles litorais.


Non só en España están fixadas as antigas dunas móbiles que presentaban perigo, mediante estas especies, tamén en Francia foron usadas coa mesma finalidade, por exemplo, mediante repoboacións con  Pinus  pinaster sobre as dunas das  Landas.

Demostrado  o carácter autóctono destas tres especies de piñeiros. Na ficha está escrito que son invasoras porque as súas sementes  germinan e arraigan no chan espido das areas. Con ese criterio TODAS As PLANTAS CAPACES DE  GERMINAR E VIVIR NAS DUNAS SERÍAN INVASORAS.

Máis o  sumum, a cima, o culmen, e o que queiramos usar como denominación, do noso asombro chega cando se detallan as medidas para executar. Cito literalmente: A talla é o método máis efectivo ao non brotar de cepa. É conveniente o arranque con maquinaria de todo o  cepellón. Si, considérase conveniente non só tallar senón ademais arrincar as raíces, que é o que frea e áncora ás dunas que outrora eran móbiles.

Que grande o Ministerio para a  Transición Ecolóxica que fará volver ao estado natural que tiñan hai 120 anos as dunas móbiles do litoral español. Unha medida pioneira no mundo que estamos seguros será agradecida polos concellos de Rosas e  Guardamar cando os seus veciños, por fin, poidan volver ver os seus cultivos e casas ameazados de ser enterrados polas areas. Iso si uns enterramentos ecolóxicos, moi ecolóxicos.

Chámaselles ao piñeiro  piñonero, ao  carrasco e ao  resinero especies exóticas invasoras e necesaria a súa erradicación das dunas, incluso  descuajando e eliminando as súas raíces. Isto só indica, un síntoma máis, que a Administración Española, no campo forestal, non se rexe por criterios científicos nin racionais.

Para máis información:
Ver na Biblioteca do Distrito Forestal o artículo: Fijación y repoblación de las dunas procedentes del golfo de Rosas.
Enlaces



Comentarios

Entradas populares de este blog

LA FRACCIÓN DE CABIDA CUBIERTA

Tablas de precios orientativos de la madera